اینترنت به عنوان منبعی برای توسعه آموزش و پاسخ به نیازهای افراد به شمار می رود. با رشد اینترنت و روی کار آمدن یادگیری الکترونیکی هر روزه درخواست های متعددی مبنی بر ترکیب آموزش سنتی و الکترونیکی به دست مسئولان این حوزه می رسد.
مسئله قابل توجه در این زمینه این است که حتی کسانی که به طراحی یادگیری الکترونیکی مشغول هستند با سوالاتی نظیر این که یادگیری الکترونیکی چیست و یا این که به چند نوع یا چند گونه تقسیم می شود مواجه هستند. استفاده از فناوری های مختلف به منظور مدیریت و ساماندهی فرایندهای یادگیری و آموزشی را یادگیری الکترونیکی می نامند.
نظام یادگیری الکترونیکی می بایست دارای سه ویژگی باشد:
نظام یادگیری الکترونیکی باید انعطاف پذیر، باز و توزیع شده باشد.
انعطاف پذیری:
منظور از انعطاف پذیری آن است که خود یادگیرنده بتواند شیوه آموزش خود را انتخاب کند و بر آن کنترل داشته باشد.
توزیع شده:
یعنی در یافتن محتوای یادگیری الکترونیکی از تمامی منابع استفاده شود.
باز بودن:
یادگیرنده با هیچ مانعی مواجه نباشد و بتواند در شرایط مکانی و زمانی متفاوت به یادگیری بپردازد.
ویژگی های یادگیری الکترونیکی می بایست از تمامی آموزش ها اعم از آموزش های دیداری- شنیداری و … متمایز باشد.
تعاریف دیگری نیز در این زمینه وجود دارد که در ذیل شرح می دهیم.
دستیابی به محتوا:
دسترسی یادگیرنده و یا کاربر به اطلاعات را می گویند.
حضور:
زمانی که یادگیرنده و یاددهنده به شکل فیزیکی و یا مجازی به هنگام انتقال اطلاعات در دسترس باشند را حضور می نامند.
ارتباط الکترونیکی:
زمانی که بین یادگیرنده و یاددهنده در هنگام انتقال آموزش ارتباط الکترونیکی برقرار باشد.
یادگیری الکترونیکی به شش دسته تقسیم می شود:
یادگیری الکترونیکی خودآموز
این نوع از یادگیری همان شیوه خودخوان است. در این گونه یادگیری هیچ ارتباطی بین یادگیرنده و یاددهنده وجود ندارد و یادگیرنده محتوای آموزشی را از طریق اطلاعاتی که از قبل تهیه شده اند دریافت می کند. در این نوع یادگیری اطلاعات در قالب هایی مثل CD و یا DVD ارائه می شوند.
یادگیری الکترونیکی چهره به چهره
در این روش یادگیرنده و یاددهنده به طور فیزیکی بر سر کلاس حضور دارند با این تفاوت که در این کلاس ها از ابزارهای یادگیری الکترونیکی نیز استفاده می شود مانند کلاس هایی که در آن از پاورپوینت، چند رسانه ای و … برای انتقال محتوا استفاده می شود. در این روش ارتباط بین افراد در محیط کلاس است و یا این که از طریق تلفن صورت می پذیرد.
یادگیری الکترونیکی غیرهمزمان
زمانی که یاد دهنده محتوا را جمع آوری می کند ( انتقال محتوا) و یادگیرنده محتوا را به دست می آورد (دستیابی به محتوا) یک زمان تاخیری میان انتقال و دستیابی به محتوا وجود دارد به همین دلیل ارتباط الکترونیکی وجود دارد اما به طور غیر همزمان. در این روش افراد می توانند از طریق ابزارها و فناوری های گوناگون با یکدیگر به تعامل بپردازند. در این روش از فناوری هایی همچون پست الکترونیکی نیز استفاده می شود.
یادگیری الکترونیکی همزمان
در این روش که یاددهنده و یادگیرنده در طول انتقال محتوا به صورت مجازی با یکدیگر ملاقات می کنند به همین دلیل حضور مجازی وجود دارد. هم چنین از تمامی فناوری ها اعم از صوت و تصویر زنده و پیام رسانی و سایر فناوری های به کار رفته در یادگیری الکترونیکی غیر همزمان استفاده می شود.
یادگیری الکترونیکی ترکیبی/دوگانه، غیرهمزمان
این نوع از یادگیری الکترونیکی ترکیبی از یادگیری چهره به چهره و غیر هم زمان است. در این روش محتوا هم از طریق کلاس های حضوری بین یاد دهنده و یادگیرنده انتقال داده می شود و هم از طریق فناوری های یادگیری الکترونیکی زمانی که افراد در یک مکان حضور فیزیکی ندارند. ارتباط الکترونیکی تنها در روش غیر همزمان این مدل وجود دارد و بر عکس آن که حضور است یعنی حضور تنها در هنگامی که انتقال اطلاعات به صورت چهره به چهره است وجود دارد.
یادگیری الکترونیکی ترکیبی/دوگانه، همزمان
این نوع یادگیری نیز ترکیبی است اما با این تفاوت که ترکیبی از روش چهره به چهره و هم زمان است. در این روش یادگیرنده و یاد دهنده هم در کلاس های حضوری و هم در کلاس های مجازی با یکدیگر ملاقات دارند به همین دلیل حضور در تمام مدت انتقال و ارائه محتوا وجود دارد و ملاقات ها در زمانی یکسان و با مشارکت یادگیرنده و یاد دهنده به انجام می رسد. ارتباط الکترونیکی نیز به شکلی گسترده و همزمان مورد استفاده است.
کلام آخر :
شناخت این شش نوع یادگیری الکترونیکی برای تمام کسانی که به نوعی با آموزش الکترونیکی در ارتباط هستند می تواند با اهمیت باشد چرا که می توانند به خوبی انواع ان را دسته بنده کرده و دید وسیع تری از یادگیری الکترونیکی به دست آورند.
منبع : تبیان
دیدگاه خود را به اشتراک بگذارید