دنیا به سمت کلاس‌های الکترونیک پیش می‌رود
به واسطه وجود ابزار و روش‌هایی که دنیا را شفاف می‌کند علم هم شفاف می‌شود و قرار نیست علم محدود به زمان و مکان باشد.
آموزش از راه دور تجربه جدیدی نیست
سامانه آموزش مجازی فقط مختص کرونا نیست. در کشور ما نزدیک به ۱۲ سال است که دوره‌های آموزش مجازی مخصوصاً برای مقطع دکترا و کارشناسی ارشد در دانشگاه‌هایی مانند دانشگاه تهران و شهید بهشتی رواج داشته است. این شیوه آموزش دستاوردهای خوبی داشته است. هنگامی‌که ما به تنگنایی گرفتار می‌شویم روش‌هایی همانند آموزش مجازی برای ما ارزشمند می‌شوند. در بحث آموزش خیلی از اپلیکیشن‌ها و نرم‌افزارها امکان تعامل دور را برای ما مهیا می‌کنند. این شیوه قبلاً وجود داشته و دانشجویان با تماس تلفنی مطالب خود را با استادان در میان می‌گذاشتند. در گذشته شیوه آموزش از راه دور به‌صورت نظام‌مند نبود که قابلیت‌های انتقال مطلوب را داشته باشد و این محیط را به محیط‌های شبیه کلاس تبدیل کند، اما در شرایط کنونی پدیده‌ای بنام آموزش مجازی شکل‌گرفته و قابلیت های جدیدی در انتقال دانش به وجود آورده است. با تغییرات حاصل‌شده این فضا به محیط کلاسی تبدیل‌شده و سامانه یادگیری از راه دور نامیده می‌شود. این سامانه‌ها در حال بهبود و پیشرفت است و فرصت ارائه تحلیل تکالیف در برخی از سامانه‌ها نیز وجود دارد.
در برخی از دانشگاه‌ها علاوه بر کلاس‌های حضوری، آموزش مجازی نیز وجود دارد و این شیوه می‌تواند در ارائه انتقال دانش به استاد کمک کند. اگر نیاز باشد کلاس جبرانی برای درسی تشکیل شود، اما محیط فیزیکی برای حضور واقعی دانشجویان میسر نباشد آموزش مجازی روش مطلوبی است. بزرگ‌ترین خاصیتی که این روش دارد میزان غیبت دانشجو در کلاس‌های مجازی کاهش پیدا کرده است. یکی از مهم‌ترین دستاوردها این روش این است که دانش آموزانی که نمی‌توانند به صورت حضوری بر سر کلاس‌های درس حاضر شوند، آموزش مجازی برای این امر می‌تواند به‌عنوان یک راهکار مثبت باشد. کلاس‌های دیجیتال و الکترونیک این قابلیت را دارند که با صرف هزینه و زمان کمتر دستاوردهای بهتری داشته باشند. ادگیری آدم‌ها در بحث انتقال دانش و جذب آن متفاوت است. برخی افراد باید به‌صورت بصری و حضوری و بر اساس حس لامسه موضوع را درک کنند و برخی از آدم‌ها شنیداری هستند. اینکه ما تأکید کنیم سیستم آموزش مجازی حتماً باعث افت یادگیری می‌شود یک تئوری مخدوش است که نیاز به بررسی دارد. آدم‌ها مسیرهای متفاوتی برای یادگیری دارند. عده‌ای باید حتماً در شرایط فیزیکی و حضوری موضوع را بشنوند و آن را درک کنند و برخی در فضای عمومی، شرایط تمرکز برای یادگیری ندارند و یا به‌واسطه برخی از ویژگی‌های روانی محیط کلاس را دوست ندارند و کلاس‌گریز هستند. بودن این سامانه در کنار آموزش حضوری می‌تواند به انتقال دانش کمک کند.
آینده آموزش؛ مجازی یا حضوری؟
در بحث آموزش و انتقال دانش سه محیط وجود دارد؛ محیط فیزیکی یا همان کلاس‌های سنتی که همراه با گچ و تخته بودند. کلاس‌های نوع دوم: کلاس‌های الکترونیکی و مجازی هستند که موضوعات ضبط می‌شود و در این نوع آموزش، زمان و مکان مفهومی ندارد می‌توان با دانلود فایل در هر ساعت از شبانه‌روز آن را مطالعه کنند و اگر سؤالی داشته باشند از استاد سؤال خود بپرسند. محیط سوم به کلاس‌های دیجیتال معروف است و تلفیقی از شیوه‌های سنتی و الکترونیکی است.
در کلاس دیجیتال ابزارهای الکترونیک به کمک استادی می‌آیند که می‌خواهد بهترین خروجی را داشته باشد. مطمئننا دنیا به سمت کلاس‌های دیجیتال پیش می‌رود، کلاس‌هایی که علاوه بر حضور فیزیکی با ارتقا محیط الکترونیک فضایی برای انتقال دانش به شیوه همگانی را فراهم می‌کند. به‌واسطه وجود ابزارها و روش‌هایی که دنیا را شفاف می‌کند علم هم شفاف می‌شود و قرار نیست علم محدود به زمان و مکان باشد. علم محدود به زمانی و مکانی نیست و همه‌جایی می‌شود.
دیدگاه خود را به اشتراک بگذارید